Spotkanie autorskie z Hanną Kowalewską

Wczoraj, 27 listopada, swoją premierę miała ostatnia, albo i nie, książka z cyklu o Zawrociu Okna z widokiem na Weronę Hanny Kowalewskiej, a my mieliśmy przyjemność spotkać się z samą autorką poczytnej serii, u nas w Czytelni.

Publiczność czytająca dopisała i pani Hanna Kowalewska nie tylko mówiła o swojej twórczości, o bohaterach książek, ale i sama otrzymała dowody sympatii czytelniczek. Były bowiem panie, które potwierdziły, że przeczytały wszystkie jej książki, chętnie słuchały jak powstawała seria, jak autorka chciała już ją zakończyć, ale nie dało się, bowiem kolejne losy głównej bohaterki jakoś tak same się tworzyły, a ona je tylko zapisywała. Bardzo przyjemnie się tego słuchało. Z przyjemnością też wysłuchała pochwały dla piękna i klarowności języka, którym się w swoich powieściach posługuje.

Wieczór z pisarką upłynął nam w miłej atmosferze i obie strony były bardzo zadowolone. Spotkanie odbyło się w ramach działalności Dyskusyjnego Klubu Książki dla dorosłych, a w naszej Bibliotece działają również Kluby dla dzieci i dla młodzieży. Projekt DKK realizowany jest przy pomocy finansowej Instytutu Książki.

Hanna Kowalewska

Znamy ją głównie jako autorkę powieści obyczajowych, ale pani Hanna pisze też wiersze, dramaty, słuchowiska i scenariusze filmowe. Jest absolwentką filologii polskiej na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie i Studium Scenariuszowego w łódzkiej Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej.

Najbardziej znane powieści Pani Hanny Kowalewskiej to:

 - dwuczęściowa Letnia akademia uczuć: 1. Anna i wodorosty 2. Pięć najważniejszych słów

 - wielotomowa saga o Zawrociu, w której główną bohaterką jest Magda, dziedziczka majątku po babce.

Pierwszy tom Tego lata, w Zawrociu zdobył pierwszą nagrodę w konkursie na powieść polską zorganizowanym przez Zysk – S-ka Wydawnictwo i “Świat Książki”, stając się bestsellerem 1998 roku. Została też przetłumaczona na język niemiecki i włoski.

Kontynuacje tej powieści to: Góra śpiących węży, Maska Arlekina, Inna wersja życia, Przelot bocianów i Cztery rzęsy nietoperza, Okna z widokiem na Weronę.

Hanna Kowalewska wydała również tomiki wierszy Winoroślinność (1988) i Anna tłumaczy świat  oraz zbiór opowiadań Kapelusz z zielonymi jaszczurkami

Powieść  Julita i huśtawki przez “Magazyn Literacki-Książki”została uznana za książkę roku 2003.

Warto nadmienić, że pani Hanna wydaje już nowy cykl, tym razem o Jantarni:

 - w 2015 ukazała się pierwsza powieść cyklu Tam, gdzie nie sięga już cień, a pod koniec roku 2018 wyszła druga Zanim odfrunę.

Saga o Zawrociu znajduje się w księgozbiorze Biblioteki. Zapraszamy do czytania J

Straty dóbr kultury w Zachodniej i Północnej Polsce w kontekście historycznym oraz prawnym - prelekcja dra hab. Marcelego Tureczka

In memoriam - wystawa małej grafiki ze zbiorów Gustawa Lisa i Romualda Aszkowskiego

In memoriam w tłumaczeniu z języka łacińskiego znaczy Ku pamięci. To łacińska fraza odnosząca się do zapamiętania lub uczczenia zmarłej osoby.

W kręgu artystów, twórców małych form graficznych, przyjęło się, aby zmarłą osobę bliską, kolegę z twórczej profesji, czasami też ulubionych literatów, muzyków, a nawet polityków upamiętnić okolicznościową grafiką.

W grafikach upamiętniających, obok motywów rysunkowych tematycznie bardzo różnych, czasami charakterystycznych dla osoby zmarłej, umieszczane są, podobnie jak przy opracowaniach kompozycji ekslibrisowych, imiona i nazwiska osób upamiętnianych oraz łacińska fraza In memoriam.

Do końca roku 2019 r. w holu Pałacu Książęcego przed Biblioteką trwa wystawa małej grafiki ze zbiorów i wg aranżacji żagańskiego plastyka i kolekcjonera Gustawa Lisa i Rajmunda Aszkowskiego. Zapraszamy :-)

                                 

                                                                Agnieszka Lipska, techn. komp., 2013                                         

                                                                                                               Gustaw Lis, CGD, 2011

                                                                                                  

                                                                 Ewa Ziembicka, techn. komp., 2012                                              

Jan Tyra, techn. komp., 2017

                                                                                                      

                                                                                          Leszek Frey-Witkowski, techn. własna, 2017                                   

                                                                                                     Ryszard Łomański, linoryt, 2015

                                                                                 

                                                                                                 Małgorzata Wyka, techn. komp., 2016                                             

                                                                                                 Rajmund Aszkowski, techn. komp.

                                                       

                                                                                                          Ryszard Bandosz, linoryt, 2011

    

Promocja książki Inskrypcje województwa lubuskiego pod redakcją Joachima Zdrenki. Powiat żagański (do 1815 roku)

19 listopada 2019 r. promowaliśmy książkę Inskrypcje województwa lubuskiego pod redakcją Joachima Zdrenki. Powiat żagański (do 1815 roku). Jest to ostatni X Tom serii Corpus Inscriptionum Poloniae, zeszyt 13. 

Współautorami są: Adam Górski, Ryszard Patorski i Marceli Tureczek. Stanowi owoc badań terenowych i archiwalno-bibliotecznych prowadzonych w latach 2013-2018 przez jedyną w Polsce Pracownię Epigraficzną Instytutu Historii Uniwersytetu Zielonogórskiego. Badania finansowało Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego  w ramach projektu badawczego Inskrypcje na terenach Polski Zachodniej do 1815 roku (t: X województwo Lubuskie).

Autorzy dołożyli wszelkich starań by ująć możliwie wszystkie obiekty epigraficzne, zarówno te istniejące jak i te zaginione, które do naszych czasów przetrwały tylko na zdjęciach lub w formie opisów. Wszystkie te działania podjęte zostały w trosce o ich zachowanie i ze świadomością, że obiekty wolnostojące ulegają postępującemu zniszczeniu i za nawet parę lat wiele z nich nie będzie już można odczytać. Zebrany i w ten sposób zachowany dla potomnych materiał ma ogromne znaczenie dokumentacyjne dla kolejnych pokoleń badaczy i naukowców. To też wielkie dzieło zachowania przejętego po II wojnie światowej materialnego dziedzictwa niemieckiego. Ogromny materiał (książka ma 870 stron, w tym ponad 200 stron tablic z fotografiami inskrypcji) i ogromny wkład pracy.

W spotkaniu wzięli udział: 

-   redaktor naczelny: prof. dr hab. Joachim Zdrenka, kierownik jedynej w Polsce Pracowni Epigrafiki, pracownik Instytutu Historii Uniwersytetu Zielonogórskiego,

- dr hab. Marceli Tureczek, profesor Uniwersytetu Zielonogórskiego, specjalista w dziedzinie kampanologii tj. nauki o dzwonach,

- Ryszard Patorski, emerytowany pracownik Muzeum Ziemi Międzyrzeckiej, fotograf.

Panowie pokazali nam zdjęcia badanych przez siebie obiektów z terenu powiatu żagańskiego, opowiedzieli, o tym jak przebiegały prace badawcze, o tym jakie przeszkody musieli pokonywać, jak trudno było do niektórych miejsc dotrzeć, a barierą był czasem zwykły brak zrozumienia dla przyświecającego im celu i idei. Opowiadali też o tym, co ich zaskoczyło lub jakiego odkrycia dokonali i jaką to przyniosło im radość.

Spotkanie było bardzo interesujące, wzięli w nim udział nasi regionaliści, mieszkańcy miasta oraz Burmistrz Andrzej Katarzyniec oraz zastępca Burmistrza Sebastian Kulesza.

Nasi regionaliści poczuli się szczególnie docenieni, kiedy autorzy książki powiedzieli, że Zeszyty Żagańskie są im nie tylko znane, ale nawet czasem z nich korzystają. Przyznali, że pasjonaci historii regionalnej wykonują wspaniałą robotę, z której i oni niejednokrotnie korzystają.

Spotkanie trwało ponad dwie godziny i było naprawdę ciekawe. Dziękujemy bardzo autorom książki zarówno za książkę, cenny dokument w naszych zbiorach, jak i spotkanie.

Wszystkim obecnym dziękujemy za zainteresowanie i udział w promocji, a panu Jankowi Mazurowi za zdjęcia i nagrania.

Spotkanie autorskie z Hanną Kowalewską

Promocja książki Inskrypcje województwa lubuskiego pod redakcją Joachima Zdrenki Powiat żagański (do 1815 roku)

Sekta egoistów Erica-Emmanuela Schmitta w DKK dla dorosłych

31 października 2019 r. na spotkaniu DKK dla dorosłych omawiana była książka Erica-Emmanuela Schmitta Sekta egoistów. Francuski pisarz w Polsce najbardziej znany jest z powieści Oskar i Pani Róża, ale i inne też są chętnie czytane i cenione. Sekta egoistów jest jego powieścią debiutancką z roku 1994, która w naszym kraju wydania doczekała się dopiero teraz.

Część z pań z Klubu uznała książkę za ciekawą ze względu na tematykę filozofii, egoizmu oraz obsesji czy wręcz obłędu. Inne nie były zadowolone z lektury. Nie miało tu znaczenia czy czytały inne książki tego pisarza czy nie.

Tytułowa sekta egoistów zajmuje w niej niewiele miejsca. Trudno też powiedzieć jednoznacznie, który z głównych bohaterów jest tym pierwszoplanowym. Czy współczesny młody archiwista, który znudzony swoją pracą doktorską, postanawia wydobyć z zakamarków historii informacje o człowieku żyjącym ponad 200 lat przed nim, który jakoby był założycielem sekty egoistów, a na którego nazwisko trafił przez przypadek. To była tylko wzmianka, a wzbudziła w nim zainteresowanie i zainspirowała do dalszych poszukiwań, ale poszukiwań, które szybko stały się dla niego obsesją. Czy warto było porzucić dotychczasowe życie, zaniedbać siebie i porzucić wszystko dla uzyskania więcej informacji o człowieku, który twierdził, że istnieje tylko to, co sam w swoim umyśle wykreuje, więc ma prawo uważać się za stwórcę świata? Książka zmusza do zastanowienia się nad problemem istnienia i postrzegania siebie jako twórcę wszystkiego co nas otacza czy też do podjęcia polemiki z tym poglądem. Zadaje też pytanie, czy naprawdę można żyć tylko i wyłącznie dla siebie i czy szczęście osobiste aby na pewno jest ważniejsze od budowania więzi z innymi?

Głównym tematem dyskusji nad książką była jednak postawa młodego badacza w poszukiwaniach mających rozwiązać nurtujący go problem, którą uznać można za co najmniej dziwną i niezrozumiałą, a wręcz nawet za niezdrową. Książka ogólnie nie zachwyciła, ale też nie została uznana za nieciekawą. Każdy ma inne potrzeby i gusta czytelnicze i dlatego warto po nią sięgnąć choćby po to, by skonfrontować zarówno światopogląd młodzieńca żyjącego w XVIII wieku,  jak i obsesję współczesnego naukowca z własnym stanowiskiem w tych kwestiach. Jest w niej więcej tematów do filozoficznych rozważań: egoizm i co on naprawdę oznacza, poszukiwanie sensu lub uzasadnianie dla bezsensu zrzeszania się ludzi, z których każdy uważa się za jedynie istniejącego twórcę świata…, czy możliwe jest by się kiedyś dogadali… Można filozofować, polemizować z autorem. Zdecydowanie warto przeczytać. Polecamy.