wtorek, 7 czerwca 2016

Noc Bibliotek 2016. Wolno czytać!



     4 czerwca odbyła się druga ogólnopolska akcja Noc Bibliotek. Czytelniczki Oddziału dla Dorosłych należące do Dyskusyjnego Klubu Książki postanowiły skorzystać z okazji i nadrobić zaległości. O niektórych książkach można mówić bez końca i w związku z tym często brakuje nam czasu i przeciągamy dyskusję nawet po zamknięciu Biblioteki. A omawiana ostatnio Droga do zapomnienia Erica Lomax’a mocno nas poruszyła, więc… kontynuowałyśmy spotkanie. Dyskusję wzbogaciłyśmy o czytanie fragmentów, a panie, które obejrzały film pod tym samym tytułem w reżyserii Jonathana Teplitzky podzieliły się swoimi wrażeniami oraz zwróciły naszą uwagę na różnice między książką i filmem. Było czego posłuchać i o czym rozmawiać.
     Wypożyczalnia w tym czasie również nie świeciła pustkami. Po książki przyszli czytelnicy, do których nie dotarła informacja o zmianie godzin otwarcia Biblioteki w tym dniu i byli już do południa oraz inni, którzy zupełnie świadomie wybrali sobie czas na wizytę w Bibliotece. I kto mówi, że Polacy nie czytają? Czytają, czytają, a w Żaganiu na pewno :-)
     Kolejna Noc Bibliotek za rok. Zapraszamy :-)
                                                                                                                          Elżbieta Buganik



poniedziałek, 6 czerwca 2016

Droga do zapomnienia Erica Lomax’a w DKK dla dorosłych


Słoneczne popołudnie 19 maja panie z Dyskusyjnego Klubu Książki spędziły na rozmowach o biografii Erica Lomax’a Droga do zapomnienia.
Książka jest zapisem pobytu autora w japońskim obozie jenieckim Outram Road
w Singapurze. Dla nas może stanowić ona źródło historyczne na temat obozów azjatyckich, 
o których w Europie prawie się nie mówi. Ukazuje też  życie człowieka po ocaleniu, po przeżyciach piekła obozowego, aż w końcu traktuje o spotkaniu z oprawcą.
         Czytelniczki zauważyły, że treść można podzielić na kilka części – etapów życia głównego bohatera. Początek krótko opisuje dzieciństwo, wiek młodzieńczy Erica oraz, co jest istotne, jego fascynację koleją. Następną cześć stanowią opisy działań wojennych, w których brał udział nasz bohater (zresztą dobrowolnie zdecydował się na to).  Ta część, zgodnie przez wszystkie Panie, została uznana za najmniej interesującą.
         Jednakże losy wojny się zmieniły i autor trafił jako jeniec do dżungli, aby (paradoksalnie) budować kolej birmańsko-syjamską. W 1942 r. trafił do obozu Outram Road, był nieustannie torturowany, nieludzko głodzony i męczony psychicznie. To ta część książki powodowała iż oczy czytelniczek nagle szeroko się otwierały, a emocje zaczynały rosnąć. Nie można się temu dziwić ponieważ przedstawiane sceny są bardzo realistyczne, Lomax dokładnie opisuje nam bolesne uczucia  jakich doznaje podczas tortur, nie pomijając przy tym bólu psychicznego.
         Literackie obrazy tortur w obozach azjatyckich przywołały wśród Pań dzisiejsze przejawy sadystycznych zachowań wśród ludzi. Trudno było nam zrozumieć, skąd tak okrutne postępowanie wśród ludzi? Dyskusja była bardzo emocjonująca, zahaczała nawet
 o dziedziny psychologii. Próbowałyśmy wielorako rozważyć źródła barbarzyńskiego
 i bezdusznego zachowania człowieka.
         Wojna się kończy, nasz bohater jest wolny. Czyżby? Rany fizyczne goją się, ale ze zmasakrowaną psychiką nie jest w stanie sobie poradzić. Nie ma wokół niego osoby, która potrafiłaby go wysłuchać, ani też zrozumieć. Eric Lomax przez 50 lat zmagał się ze wspomnieniami, koszmarami i demonami przeszłości. Punktem zwrotnym stała się niespodziewana i szokująca informacja, że jeden z oprawców  z Outram Road żyje.
Nieco wcześniej były jeniec poznaje (oczywiście w pociągu) kobietę, która okazuje mu tak bardzo upragnione zrozumienie. I to właśnie ona pomaga mu w podjęciu decyzji o spotkaniu z Nagasym (oprawcą Lomaxa). Ten wątek budzi nie mniejsze emocje niż opis katuszy
i męczarni obozowych. W tym momencie nasuwa się refleksja kto był ofiarą a kto katem. A może obaj, zarówno  Lomax i Nagasy,  stali się ofiarami… wojny?
         Nasze spotkanie zakończyły pytania: A co z przebaczeniem, które tak bardzo, przez 50 lat, chciał otrzymać Nagasy? Czy można przebaczyć i prosić o przebaczenie? Komu tak naprawdę było ono potrzebne? Tych kwestii  nie dało się ominąć. Uczestniczki spotkania uznały, że to sam autor potrzebował tego gestu, ponieważ pozwoliło mu to uwolnić się od nienawiści i zatruwających jego życie emocji. Spotkanie, rozmowa z Nagasym oraz  przebaczenie było swoistego rodzaju oczyszczeniem duszy Erica Lomaxa.
                                                                                                   Anna Bugajewska





      

czwartek, 2 czerwca 2016

Recenzja naszej Klubowiczki na stronie Instytutu Książki



W kwietniu w DKK dla dorosłych omawiana była książka Paracynamon - debiut literacki Dany Newelskiej z Lubska. W spotkaniu Klubu uczestniczyła również sama Autorka. Relację ze spotkania i recenzję książki napisała Pani Janina Marszewska, będąca członkiem DKK dla dorosłych. 
Dlaczego do tego wracam?
Otóż dlatego, że spotkało nas i Panią Janinę wielkie wyróżnienie, bowiem napisana przez nią recenzja książki Dany Newelskiej została zamieszczona na stronie Instytutu Książki.  

:-)