Rękodzieło towarzyszy
człowiekowi od początku jego istnienia. Pracą rąk własnych wytwarzał przedmioty
użytkowe. W miarę postępu świadomości społecznej, jakość i wartości estetyczne
wyrobów stale rosły. Stopniowo nabierały cech artystycznych. Dziś, choć samo
pojęcie rękodzieło ma zakres znacznie szerszy, to w powszechnym rozumieniu są
to wyroby wykonane ręcznie niekoniecznie o przeznaczeniu użytkowym, a raczej
zdobniczym. Dla podkreślenia ich walorów artystycznych zaczęto określać
rękodzieło jako artystyczne lub sztukę użytkową.
W
dobie obecnej rękodzieło artystyczne przeżywa prawdziwy renesans. W sferze
zainteresowań leży zarówno haft jak i szydełko i druty, a nawet do niedawna
prawie zapomniane frywolitki. W wykonanych ręcznie przedmiotach codziennego
użytku oraz dekoracyjnych ceni się ich indywidualny charakter i unikatowość.
Właściciel takiego przedmiotu ma gwarancję jego niepowtarzalności, co niejako
podnosi jego prestiż, ponieważ nikt na świecie nie otrzyma drugiego dokładnie
takiego samego. Umiejętności manualne stały się niejako dobrem luksusowym. Pracować nad rękodziełem to tyle samo, co
uczestniczyć w tworzeniu sztuki.
Malarstwo, podobnie jak
rękodzieło swoją historią sięga czasów prehistorycznych. Początkowo były to
malowidła w jaskiniach utrwalające sceny polowań, a przez całe wieki twórczość
malarska podporządkowana była zasadom danej epoki. Zmianom ulegały techniki, narzędzia,
a także tematyka i spojrzenie na rzeczywistość. Wiek XX przyniósł wiele odmian
i stylów. Współcześnie malarstwo łączone jest z materiałami zupełnie mu obcymi,
stosuje się techniki mechaniczne i elektronicznych. Możliwości jest tyle, że
każdy artysta znajdzie sposób na wyrażenie swojego widzenia świata poprzez obraz.
Pani Lucja Leszczewska
rozwija swój talent malarski, a pani Leokadia Araszewicz sztukę rękodzieła
artystycznego w ramach zajęć grupy plastycznej Uniwersytetu Trzeciego Wieku w
Żaganiu prowadzonej przez instruktorkę Grażynę Kulej-Zwiernik.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz