Przez trzy pokolenia ze sztuką. Wystawa rodzinna

W Holu Pałacu Książęcego przed Biblioteką oraz w Czytelni Ogólnej do końca czerwca 2019 r. trwa wystawa rodzinnej twórczości artystycznej Przez trzy pokolenia ze sztuką. Aleksandra Olejarz – rysunek i grafika, Maria Teresa Olejarz – malarstwo, Wojciech Olejarz – fotografia. 

Artyści są spokrewnieni, ale pomimo tak bliskich więzi uprawiane przez nich style zasadniczo różnią się od siebie. Pani Maria Teresa maluje na papierze i na płótnie farbami olejnymi, akrylowymi i akwarelowymi. Pan Wojciech skupia się na fotografii, natomiast pani Ola oddaje się głównie rysunkowi i grafice stosując różne media: cienkopisy, kredki, ołówek, mazaki, tusz. Wykorzystuje do tego różne podkłady.

Mimo zawartej gdzieś w genach miłości do sztuki, mimo wpływów starszych członków rodziny na młodszych w rozwoju uzdolnień i predyspozycji, wszystkie te talenty podążają w innym kierunku, choć wszyscy uprawiają ten sam dział sztuki pięknej – plastykę. Nie widać tutaj zapożyczeń, naśladowania ani wzajemnych wpływów. Najciekawsza w tym trzypokoleniowym zestawieniu sztuki jest właśnie rzucająca się w oczy odmienność twórczych temperamentów i indywidualność artystów. 

Aleksandra Olejarz

Ukończyła Ogólnokształcącą Szkołę Sztuk Pięknych w Zespole Szkół Plastycznych w Zielonej Górze oraz sinologię na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Przez pół roku w ramach stypendium Instytutu Konfucjusza studiowała w Nanningu (Chiny) na Uniwersytecie Guangxi, a ferie zimowe spędziła w domu rodzinnym poznanej w Chinach studentki z Wietnamu, gdzie napisała – jeszcze niewydaną – książkę dla dzieci. Obecnie mieszka w Walii i planuje co roku przeprowadzać się do innego kraju.

Interpretacja albumu Venus Doom fińskiego zespołu melalowego HIM, cienkopisy i tusz

Maluje i rysuje na wszystkich dostępnych powierzchniach – deskach ze starych mebli, starych dokumentach, kartonach podwędzonych z supermarketu, a nawet kopercie po zdjęciu rentgenowskim klatki piersiowej, badaniu wymaganym, żeby uzyskać prawo pobytu w Chińskiej Republice Ludowej. Dzięki temu jej prace zyskują dodatkowy kontekst oraz charakter notatek z podróży. Przy okazji oszczędzane są cenne lasy. Wykorzystuje też szeroki wachlarz technik – farby olejne i akrylowe, akwarele, tusze, cienkopisy i mazaki, kredki, ołówek. Zajmuje się również fotografią cyfrową.

MS Finlandia, cienkopisy i tusz 

Najstarsze przedstawione prace pochodzą z okresu, kiedy studiowała w Poznaniu. Możemy też zobaczyć prace z Chin oraz inspirowane pobytem w Wietnamie, jak również te powstałe po przeprowadzce do Wielkiej Brytanii.

 Propozycja ilustracji do bajki, cienkopisy, tusz i kredki

Inspiracje Aleksandry swój początek biorą we wszystkim, czego doświadcza. I tak przeszłość przeplata się z wizjami przyszłości, mit z prawdziwymi zdarzeniami, realizm z symbolizmem i dźwięk z obrazem, poezja z grafiką i malarstwo z prozą; kultura miesza się z kulturą, a prawda z mirażem. 

Smoczy owoc, cienkopisy

Talent plastyczny i fotograficzny Aleksandry, to po trosze geny i pasje ojca, ale też babci Marii Teresy Olejarz, która wiele czasu poświęciła na edukację plastyczną wnuczki we wczesnym dzieciństwie, by dopiero na emeryturze rozwinąć swój własny talent.

Lśniąca Perła, studentka sinologii z Wietnamu, piórko, tusze i akwarele

Pani Ola wybrała do wystawy i opatrzyła komentarzem wszystkie zdjęcia wykonane przez tatę.

Maria Teresa Olejarz

Mieszka w Żaganiu. Malarstwa uczyła się w Grupie Artystycznej Uniwersytetu Trzeciego Wieku pod kierunkiem instruktorki, żagańskiej artystki, Grażyny Kulej-Zwiernik. Tworzy z potrzeby serca, dla siebie i dla znajomych. 

Obraz na płótnie

Swoje prace kilkakrotnie prezentowała na wystawach zbiorowych sekcji plastycznej UTW oraz na wystawie indywidualnej w naszej Bibliotece. Ekspozycja obejmuje prace z kilku okresów twórczości, o różnej tematyce, wykonane wieloma technikami. Swoich sił próbowała również w dziedzinie fotografii.

Obraz na płótnie

Jako babcia Aleksandry, śmiało może sobie przypisać niemały wkład własny w rozwój jej talentu plastycznego już od wczesnego dzieciństwa.

Obraz na płótnie

Niektóre obrazy prezentowane na wystawie indywidualnej w Bibliotece Varia można zobaczyć na naszym blogu TUTAJ

Wojciech Olejarz

Urodził się w Żaganiu, ale sercem czuje się Góralem Pienińskim, bowiem w Sromowcach Wyżnych spędził najpiękniejsze lata dzieciństwa. Obecnie jest nauczycielem wychowania fizycznego w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym im. Janusza Korczaka w Żaganiu. Ma wiele zainteresowań. 

Od dzieciństwa interesował się sportem, i muzyką, grał najpierw na gitarze basowej, a na studiach zamienił ją na perkusję. Na studiach też zajął się teatrem. Pomagając bratu opanował sztukę muzycznej oprawy spektakli oraz realizacji oświetlenia scenicznego. Zainteresowanie teatrem przeniósł na fotografię.

Studiował Pedagogikę Kulturalno-Oświatową w zielonogórskiej Wyższej Szkole Pedagogicznej, a po kilku latach ukończył studia magisterskie Animacji Spoleczno-Kulturalnej na Uniwersytecie Zielonogórskim.

Pracując w Regionalnym Centrum Animacji Kultury, jako gł. spec. ds. dok. video i w zielonogórskich agencjach telewizyjnych  zafascynował się pracą z kamerą. Przez kilka lat realizował reportaże dla TVP, RTL7,  POLSAT-u, Telewizji Kablowych w Zielonej Górze i Gorzowie, ale przede wszystkim zajmował się dokumentowaniem imprez i realizacją programów kulturalnych z regionu.

Po kilku latach życia w Zielonej Górze powrócił do rodzinnego Żagania, gdzie podjął pracę pedagogiczną, jako wychowawca w internacie Zespołu Szkół Tekstylno-Handlowych. Dzięki ojcu zaangażował się w działania na rzecz aktywnej sportowo żagańskiej młodzieży, co sprawiło, że dojrzał do spełnienia swojego marzenia nastolatka by zostać wuefistą. Podjął kolejne studia podyplomowe. Będąc już tytułowanym animatorem kultury i oligofrenopedagogiem z dyplomami Uniwersytetu Zielonogórskiego ukończył studia z zakresu wychowania fizycznego. Jako nauczyciel w-f w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym w Żaganiu pomaga młodym sportowcom zdobywać medale i puchary na arenach wojewódzkich i krajowych, a także międzynarodowych. W tym roku jego uczeń na Światowych Igrzyskach Olimpiad Specjalnych w Abudhabi zdobył brązowy medal w biegu na 1500 m.

Wojciech Olejarz od 10 lat stoi na czele Żagańskiego Stowarzyszenia Uśmiech Dziecka działającego przy SOSW. Po powrocie do Żagania znalazł sobie miejsce w świecie muzyki, bowiem śpiewa w żagańskim chórze Octava od początku jego istnienia. Aparat fotograficzny towarzyszy mu cały czas. Obecnie współpracuje jako dziennikarz z Polska Press Gazeta Lubuska.

Bez względu na wszystko, za największą dumę i osiągnięcie życiowe Wojciech Olejarz uważa swoją córkę Aleksandrę.

Ciekawy i obszerny artykuł o Wojciechu Olejarzu można przeczytać TUTAJ