Dyskusja? to mało powiedziane. Książka wywołała tyle emocji, że wszystkie panie zgodnym chórem stwierdziły, że mogą o niej dyskutować jeszcze przez kilka kolejnych spotkań, za każdym razem w innym kontekście. Wszystkie przeczytały ją jednym tchem. Dwie panie przeczytały pod wpływem tej lektury inne jeszcze książki Doris Lessing, jest też kolejka do kontynuacji Piątego dziecka, czyli Podróży Bena.
Skąd tyle emocji? Ano stąd, że w mistrzowski sposób, bez zbędnych opisów, bez dodatkowych wątków i bez wartkiej akcji autorka poruszyła problemy, wobec których niewiele osób potrafiłoby zająć jednoznaczne stanowisko.
Bo czy można zaplanować szczęście? czy możemy żyć na czyjś rachunek? czy matka może zmusić się do miłości? czy życie dziecka skrajnie odmiennego, budzącego grozę i niebezpiecznego dla otoczenia jest ważniejsze od szczęścia rodziny bez niego? Takie i inne pytania zadaje Doris Lessing w swojej książce. Nie osądza, nie ocenia tylko chłodno opisuje, a mimo to budzi tyle emocji w stosunku do sytuacji, do postaci i do tego tytułowego piątego dziecka też. Trudno znaleźć taki moment, w którym można przerwać czytanie i kontynuować za jakiś czas. Czyta się do końca.
Piąte dziecko Doris Lessing jest książką jak najbardziej godną polecenia, choć nie jest to lektura łatwa.
Bo czy można zaplanować szczęście? czy możemy żyć na czyjś rachunek? czy matka może zmusić się do miłości? czy życie dziecka skrajnie odmiennego, budzącego grozę i niebezpiecznego dla otoczenia jest ważniejsze od szczęścia rodziny bez niego? Takie i inne pytania zadaje Doris Lessing w swojej książce. Nie osądza, nie ocenia tylko chłodno opisuje, a mimo to budzi tyle emocji w stosunku do sytuacji, do postaci i do tego tytułowego piątego dziecka też. Trudno znaleźć taki moment, w którym można przerwać czytanie i kontynuować za jakiś czas. Czyta się do końca.
Piąte dziecko Doris Lessing jest książką jak najbardziej godną polecenia, choć nie jest to lektura łatwa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz