Jest takie muzeum - Muzeum Ilustracji Książkowej

Ilustracja przedstawiająca widok Krakowa w Kronice Świata Hartmanna Schedla, Norymberga 1493

W 2011 r. w Wojewódzkiej i Miejskiej Bibliotece Publicznej w Zielonej Górze otwarto Muzeum Ilustracji Książkowej, w którym prezentowana jest unikatowa, największa w kraju kolekcja oryginalnych projektów ilustracji książkowej  wybitnych współczesnych polskich artystów takich jak: Jan Marcin Szancer, Zbigniew Rychlicki, Józef Wilkoń czy Olga Siemaszko. Ponieważ w WiMBP zgromadzono cenne zbiory książkowe, w tym rękopisy, inkunabuły i starodruki,  na wystawie prezentowane  są nie tylko ilustracje, ale również piękne, ciekawie zdobione stare oprawy, złocone grzbiety, brzegi książek oraz ekslibrisy i superekslibrisy. W Muzeum, poprzez prezentację kodeksów rękopiśmiennych i drukowanych, starych czasopism, zabytkowej kartografii i  notacji muzycznych, pokazano jak na przestrzeni wieków zmieniał się sposób zdobienia i ilustrowania książek, a tym samym i rozwój technik graficznych. 

Pięknie zdobiony rękopiśmienny antyfonarz (zbiór spiewów mszalnych) z XVIII w., który  w czasie II wojny światowej wypożyczony został do obozu jenieckiego stalag VIII C w Żaganiu, gdzie umożliwiał jeńcom udział w praktykach religijnych.

Na wystawie można podziwiać średniowieczną sztukę iluminacji książkowej stosowaną w rękopisach oraz postinkunabuły, w których iluminację połączono w tekstem drukowanym.  Drzeworyt,  jako najstarszą technikę ilustracyjną prezentuje norymberski inkunabuł Kronika Świata Hartmanna Schedla z roku 1493.  Dzieło zawiera 1809 obrazków odbitych z 645 drewnianych klocków. Oprócz drzeworytu prezentowane są na wystawie zabytkowe zbiory, w których na przestrzeni wieków zastosowano również inne metody reprodukcji, takie jak: miedzioryt, staloryt, litografia, drzeworyt sztorcowy.  W Muzeum można obejrzeć także wykonaną techniką drzeworytu, mapę przedstawiającą Polskę w roku 1544 (zaznaczono na niej góry, rzeki, lasy, jeziora i 24 miasta) znajdującą się w dziele Sebastiana Münstera Cosmographia. Na wystawie nie brakło oczywiście takich dzieł polskich jak Stara Baśń Józefa Ignacego Kraszewskiego z 1879 r., Lilla Weneda Juliusza Słowackiego z 1883 r. oraz Pana Tadeusza Adama Mickiewicza z 1889 r. ilustrowanych przez mistrza drzeworytu sztorcowego Michała Andriollego.

Ręcznie kolorowany staloryt pochodzący z Księgi świata z połowy XIX wieku zawierającej wiadomości z zakresu nauk przyrodniczych, historii, biografii wybitnych postaci, odkryć, wynalazków i inne.

Muzeum Ilustracji Książkowej powstało z przekształcenia utworzonego w roku 1977 Muzeum Książki Środkowego Nadodrza i zorganizowanej w jego strukturze w 1980 roku Galerii Polskiej Ilustracji Książkowej. Zgromadzenie niezwykle cennych eksponatów książkowych spowodowało, że już w roku 1978, zbiory zielonogórskiej WiMBP zakwalifikowane zostały do Narodowego Zasobu Bibliotecznego. 

Nie da się wymienić wszystkich choćby największych dzieł o wielkiej wartości historycznej zgromadzonych w zielonogórskiej bibliotece wojewódzkiej. Byłby to bowiem bardzo długi post.  Eksponowaną część zbiorów i sposób ich prezentacji w Muzeum Ilustracji Książkowej szczegółowo opisuje Alicja Lipińska tutaj.  

Na wirtualny spacer po Muzeum Ilustracji Książkowej WiMBP zaprasza tutaj.  Klikając na krzyżyki umieszczone w czerwonych kółkach przyjrzymy się dokładniej wyeksponowanym zbiorom, a pod literką „i” ukrywają się podstawowe informacje o nich. Polecam i zapraszam :-)

   

(Źródła: Alicja Lipińska, Muzeum Ilustracji Książkowej w:  http://bibliotekarzlubuski.pl  ; Grzegorz Chmielewski, Skarby kultury  europejskiej i narodowej w zbiorach Zielonogórskiej Książnicy w: „Pionierzy” 1999 nr 1, s. 20-21 ; Scholastyka Dokowicz, Zielonogórska Książnica – 50 lat działalności w: „Bibliotekarz Lubuski” 1997 nr 2, s. 1-5 ; ilustracje i opisy pobrano ze strony WiMBP w Zielonej Górze:  http://www.wimbp.zgora.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=2671&Itemid=246 )